Over kunst en mislukking
Wat ik heb geleerd over falen door kunst
Als kunstenaar is een van de eerste dingen die ik mensen hoor zeggen als ik het over kunst of tekenen heb "Ik ben echt slecht in tekenen", en hier zal ik je een geheim verklappen: op de best mogelijke manier is in het begin niemand ergens goed in. Natuurlijk hebben sommige mensen een natuurlijk talent op gebieden waar anderen dat niet hebben, maar voor het grootste deel beginnen we allemaal bij nul.
Als ik een saxofoon zou oppakken en proberen te spelen, kun je er zeker van zijn dat wat ik zou spelen niet prettig in de oren zou klinken. Maar dat is niet omdat ik een slechte muzikant ben of zelfs een slechte saxofoonspeler. Het is omdat ik nooit saxofoon heb leren spelen! Als ik les zou krijgen en elke dag zou oefenen en de nodige vaardigheden zou leren, dan is er een kans dat ik een geweldige saxofonist zou kunnen zijn! 😉
Misschien lees je dit en denk je dat ik uit de toon val omdat ik iemand ben die kan tekenen en kunst kan maken. Nou, ik ben eigenlijk gezakt voor mijn diploma Illustratie bij de eerste inzending - ik kreeg van een van mijn docenten te horen dat mijn werk saai was. Het onderwijssysteem is een heel ander gesprek, maar ik vind het moeilijk om te begrijpen hoe je iets kunt beoordelen dat inherent subjectief is.
Ik zag veel medestudenten - verbazingwekkend getalenteerde kunstenaars - huilen of overstuur raken omdat ze een tweede of derde klas Honours-diploma kregen in plaats van een eerste. Misschien haalde hun scriptie hun cijfer omlaag, of misschien voldeed hun unieke manier van kunst maken niet aan de specificaties van de beoordelingscommissie. Er zijn ook kunstenaars zoals Frida Kahlo die nooit naar de kunstacademie zijn geweest, maar dat betekent niet dat hun werk niet waardevol is. Ik denk dat het belangrijk is om te weten dat je niet je diploma bent, je bent niet je cijfers, je bent niet je opleiding en je bent niet je werk. Die dingen bepalen niet wat je talenten zijn of wie je bent, ondanks de druk die we kunnen ondervinden van de maatschappij en de mensen om ons heen.
Als gevolg van verlammende zelftwijfel over mijn kunst, heb ik er twee jaar over gedaan om weer te gaan tekenen en creëren. Dankzij de geweldige steun van het Vivo Life team begin ik weer meer vertrouwen te krijgen in mijn eigen kunnen. Onlangs leidde ik een kunstworkshop voor mijn collega's en ik was geschokt door de positieve ontvangst die ik kreeg. Eerlijk gezegd was de eerste gedachte in mijn hoofd "Mensen liegen om aardig te zijn, ze menen niet echt wat ze zeggen", maar ik deed een bewuste poging om die gedachte te negeren. Ik ben een beetje roestig en uit de praktijk, en het kan ongelooflijk frustrerend zijn als je een idee in je hoofd hebt maar het niet helemaal op papier kunt krijgen zoals je het je voorstelt. Maar ik heb me een aantal dingen gerealiseerd die me hebben geholpen om die kritische stem te overwinnen.
1) Het leerproces kan in het begin gênant zijn.
Als ik de saxofoon weer als voorbeeld neem, weet ik zeker dat niemand begint met het spelen van Baker Street, maar in plaats daarvan zijn weg omhoog opbouwt door het leren van noten, toonladders en ritmes en dan verder gaat met basisliedjes en steeds complexer wordt met de kennis die je in de loop van de tijd hebt opgedaan. Hetzelfde geldt voor kunst: je begint met de basis en hoe meer je oefent, hoe beter je vaardigheden worden. Maar in het begin ben je misschien niet trots op je werk, je vindt het misschien eng of gênant en je instinct kan zijn om het papier te verscheuren en weg te gooien. Maar dit is slechts een deel van het proces - het is oké om in het begin slecht te zijn!
2) Bekeken worden kan intimiderend aanvoelen.
Zoals we net hebben vastgesteld, is het waarschijnlijk dat je fouten maakt als je iets nieuws leert, of dat je in het begin niet erg goed bent. Maar als iemand naar ons proces kijkt, kunnen we druk voelen om ver boven ons natuurlijke niveau te presteren. Vaak is alleen al de angst om beoordeeld te worden genoeg om het niet te willen proberen. Het onuitgesproken gevoel dat de maatschappij ons oplegt om 24/7 productief te zijn, kan ook betekenen dat er druk is om hobby's om te zetten in praktische vaardigheden of zelfs een extra bron van inkomsten. Maar het is belangrijk om tijd voor jezelf te nemen. Als het om kunst gaat, voel je dan veilig in de wetenschap dat je niemand je werk hoeft te laten zien als je dat niet wilt. Je kunt dingen maken voor jou en jou alleen en dat is een perfect waardevol gebruik van je tijd.
3) Vergelijking is een van de ergste dingen die jij of iemand anders kan doen als je een nieuwe vaardigheid aan het leren bent.
Misschien ben je op hetzelfde moment als iemand anders aan iets nieuws begonnen; zij hebben het echt opgepikt en jij nog niet. Het is ongelooflijk moeilijk om geen vergelijking te trekken en jezelf af te vragen waarom zij het wel kunnen en jij niet - maar de reden is dat mensen op verschillende manieren en met verschillende snelheden leren. Zoals ik al eerder zei, sommige mensen kunnen bepaalde dingen heel snel oppikken, terwijl het voor anderen jaren kan duren om een vaardigheid aan te scherpen en te ontwikkelen. In plaats van anderen te veroordelen of onszelf te veroordelen, moeten we proberen onszelf de ruimte te geven om te oefenen, te ontwikkelen en te leren zonder vergelijking.
4) Als je het moeilijk hebt, probeer dan een andere aanpak!
Kunst is zoveel meer dan goed kunnen tekenen. Persoonlijk ben ik niet zo goed in afdrukken. Ik heb er echt moeite mee om kunst achterstevoren, binnenstebuiten en ondersteboven te maken, zodat het beeld correct wordt weergegeven als het met inkt wordt afgedrukt. Ik weet zeker dat ik beter zou worden als ik meer zou oefenen. Ik heb echter andere manieren van creëren gevonden waar ik van nature vaardiger in ben; ik hou bijvoorbeeld van fotografie! Misschien ben je niet van nature een tekenexpert, maar heb je al eens beeldhouwen, schilderen, borduren, collage of pyrografie geprobeerd? Misschien vind je wel een nieuw talent, of helpt het verkennen van een ander gebied je om je gekozen discipline beter te begrijpen!
5) Door fouten te maken leren we.
Als je naar kinderen en zelfs dieren kijkt, is het maken van fouten een integraal onderdeel van het leren hoe de wereld werkt. Om de een of andere reden houden we onszelf als volwassenen aan hogere normen en vinden we dat we boven fouten moeten staan. Maar door fouten te maken leren we wat niet werkt en kunnen we een nieuwe aanpak proberen, of zelfs per ongeluk een betere manier vinden om dingen te doen! In het begin kan het moeilijk zijn om fouten te accepteren, maar onze imperfecties maken ons menselijk.