Ter verdediging van het middagdutje

Terwijl ik dit schrijf, voel ik het aankomen.

Voor de context: ik werd wakker rond 630 uur, helemaal niet zo vroeg. Na een training, wat werk, een paar vergaderingen en veel koffie later is het ongeveer 230 uur.

Ik crash hard. Ik open mijn e-mails en herlees ze een paar keer. Ik verlies mijn concentratie en raak vreemd genoeg gefascineerd door de IKEA-cactus op mijn bureau waar ik een haat-liefdeverhouding mee heb.

Hoewel de cactus mooi is en me een volwassen gevoel geeft (planten = goed in elkaar gezet persoon, toch?), mis ik vaak het toetsenbord en sla ik mijn hand van de ruggengraat en moet ik ze er halverwege de vergadering uitpikken.

(dit is het soort irrelevant gebazel dat rond deze tijd voorkomt).

Het is niet alleen mentaal, maar ook fysiek, ik begin te vervormen. Mijn mond staat permanent half open en mijn IQ daalt met minstens 50 punten. En als je me kent, weet je dat ik geen enkel punt over heb.

Ik denk dat ik twee opties heb.

Optie 1:

Tabsurfen. Van werkproject naar werkproject springen, e-mail naar e-mail, niets gedaan krijgen maar me wel 'productief' voelen. Werk afmaken, mezelf een schouderklopje geven en voor de rest van de avond op de bank kruipen. Ass-in-seat tijd bereikt, productiviteit gestopt sinds 230pm.

Optie 2:

Stel een timer in voor 1 uur en duik mijn bed in, met een kat of twee (als ze het toestaan). Gordijnen dicht, deur dicht, meldingen uit. Laat - mij - met rust. 60 minuten duisternis, dan ben ik wakker. Ik sla een glas water achterover, krab mijn katten achter hun oor en spring weer achter mijn computer. Een paar uur later heb ik het werk dat ik wilde doen op magische wijze afgerond. Ik voel me energiek en heb tijd om creatief te zijn in mijn eigen tijd, voordat ik ga slapen.

Waarom is onze cultuur dan opgebouwd rond optie 1?

Om te beginnen moet ik erkennen dat we niet allemaal de luxe hebben om een dutje te doen. Mijn 6 jaar in een bekende koffiebar die om 5 uur 's ochtends begon, heeft me dat goed geleerd.

Als iemand me op dit tijdstip zou zeggen dat ik 'gewoon een dutje moest doen', zou ik een grote magere cappuccino recht op hun patroniserende koepel afvuren.

Maar voor velen van ons is optie 2 is een optie aan het worden. Met een verrassende pandemie dit jaar zitten velen van ons vast thuis te werken. Vrijheid en de verleiding van dat o zo behaaglijke dekbed. Als je geen dutje kunt doen, voel ik met je mee en ik hoop dat je hier ook iets aan hebt.

Onlangs sprak ik een vriendin die zei dat ze tijdens haar lunch een dutje had gedaan en 30 minuten langer had geslapen. Ze was radeloos en voelde zich schuldig. "Ik hoor te werken!

Ik lachte en begon me af te vragen of mijn dutje van 1 uur ook iets was waar ik me slecht over moest voelen.

Het blijkt dat dit een wijdverbreid idee is.

In Japan bestaat het fenomeen 'inemuri'wat ruwweg vertaald "slapen terwijl je wakker bent" betekent.

Neem bijvoorbeeld Miyu, een (volledig fictieve) vrouw die in het Japanse bedrijfsleven werkt.

Om een goede indruk te maken, komt ze vroeg en blijft ze laat. Elke ochtend staat ze bij het krieken van de dag op en vecht ze om als eerste op kantoor te zijn. Ze bezuinigt op slaap en heeft nog nooit in haar professionele leven een lange wandeling gemaakt.

Miyu is echter een mens en haar werkethiek is niet opgewassen tegen het menselijk lichaam en zijn behoeften. Ze valt regelmatig in slaap in het openbaar - 15 minuten hier en daar in de metro. Een dutje van 5 minuten tijdens een vergadering.

Deze - inemuri - wordt gezien als een punt van trots. Het is bewonderenswaardig om een ijverige en overwerkte professional te zijn. 'Wow, ze moet wel zo hard werken als ze zo moe is!'

Dit is misschien een extreem voorbeeld, maar dat gevoel van 'trots' op overwerken komt overal ter wereld voor. Ik ben de tel kwijtgeraakt hoe vaak vrienden tegen me hebben opgeschept over het feit dat ze 'maar een paar uurtjes' slaap.

Het lijkt mij dat de vergelijking niet klopt.

Overwerkt zijn = een punt van trots.

Gepast rusten = lui.

De wetenschap:

Gelukkig is deze ideologie aan het veranderen. Zoals vermeld in een recent artikel in de New York Times artikel, beginnen bedrijven zich hiervan bewust te worden.

Eén onderzoek testte deelnemers vier keer gedurende de werkdag in perceptietests. Bij elke test gingen de prestaties snel achteruit voor degenen die wakker bleven. Bij degenen die een dutje van 30 minuten deden, stopte de achteruitgang - en bij degenen die een dutje van 60 minuten deden (ook wel dutjeskoningen en -koninginnen genoemd)keerden de achteruitgang zelfs om.

Sommige slaapdeskundigen beweren dat een dutje van goede kwaliteit evenveel voordelen kan hebben als een volledige nachtrust. vooral als je niet aan je 7-9 uur per nacht komt.

Maar zelfs bij goed uitgeruste mensen kunnen dutjes prestaties verbeteren op gebieden zoals reactietijd, logisch redeneren en symboolherkenning.

Het is ook goed voor je humeur. Uit een experiment van Jennifer Goldschmied ontdekte dat deelnemers na een dutje van 60 minuten halverwege de dag minder impulsief waren en frustraties beter konden verdragen. Een irritante slap ontvangen? Slaap je roes uit voordat je ze uitscheldt.

Als je wakker wordt en nog steeds geïrriteerd bent... wat zeggen ze dan - haal diep adem of zo? En als al het andere faalt, kauw ze dan snel uit... grapje natuurlijk. Neem een kruidenthee en chill out. Je bent ook maar een mens en je mag je best ergeren.

Het belangrijkste is...

Luister naar je lichaam:

Dutjes zijn verdeeld. Sommige mensen zweren erbij, maar anderen vinden het vreselijk en worden suf en nog vermoeider wakker.

Om de kans daarop te verkleinen, volg je een goede dutjesetiquette en:

• Doe geen dutje te dicht bij je normale bedtijd. Doe ongeveer 6-8 uur na het wakker worden.
• Als je suf wakker wordt, doe dan minder lang een dutje.
• Als je een gevorderde dutter bent, probeer dan het 'cafeïneslaapje'. Drink wat koffie, doe 30 minuten een dutje en word gloednieuw wakker (kanttekening - dit heeft nooit gewerkt, maar laat het me weten als het je lukt).

Als je je geweldig voelt na een dutje, onderzoek suggereert dat je misschien van nature geneigd bent om tijdens je dutjes door lichtere fases van de slaapcyclus te gaan. Als je regelmatig supersnel in een diepe slaap wegzakt, word je waarschijnlijk slaperig wakker en ervaar je slaapinertie.

Ik wil duidelijk zijn dat Ik zeg niet dat iedereen een dutje moet doen. Als je voelt dat je het nodig hebt, ga er dan voor en schaam je niet. Ik doe het niet elke dag, maar als ik voel dat het me raakt, weet ik dat het de beste beslissing is - voor mijn gezondheid en voor mijn werk.

Als je last hebt van slapeloosheid of slaapproblemen 's nachts, kun je dutjes het beste helemaal vermijden en je richten op consistente waak- en slaaptijden. Iedereen is anders. Het is geen schande om naar je lichaam te luisteren en te doen wat goed voor je is.

Geef jezelf 60 minuten cadeau:

Als je geen slaper bent of een comfortabel slaappatroon hebt waar je niet aan wilt tornen, is dat prima.

Wat ik zou aanraden is om een uur van je dag te nemen om gewoon te ontspannen.

In bed liggen, Netflix opzetten. Thee zetten. Weg van de e-mails.

Doe wat je het gevoel geeft dat je rust. Dat kan yoga of meditatie zijn, maar het moet niet aanvoelen als 'werk'. Dat kan ook vegeteren op de bank zijn - dat is ook prima.

Geef jezelf dit uur. Blokkeer het in je agenda, maak geen afspraken. Behandel het met evenveel urgentie als een afspraak met een klant.

Onthoud vooral dat goed voor jezelf zorgen prioriteit nummer één is. Er is geen trots op overwerken en gestrest zijn is geen ereteken.

Zorg goed voor jezelf, rust goed uit en zie hoe je productiviteit omhoogschiet.

En nu dat gezegd is, ga ik een dutje doen!

Zoete dromen,

Elliot

Referenties:

1. https://www.nytimes.com/2017/06/23/smarter-living/take-naps-at-work-apologize-to-no-one.html

2. https://www.nature.com/articles/nn864

3. http://janelangille.com/the-health-benefits-of-napping/

4. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/19645971/

5. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0191886915003943

6. https://www.apa.org/monitor/2016/07-08/naps