Waarom bevatten jullie producten stevia?

Een van de grootste vragen die we krijgen over onze producten is waarom we stevia verkiezen boven andere zoetstoffen.

Want... er zijn er nogal wat om uit te kiezen. Kijk maar eens naar andere producten op de markt en je vindt een A-Z van zoetstoffen die allemaal beweren een gezond alternatief voor suiker te zijn. Waarom kiezen we dan toch voor stevia?

Op basis van jarenlang onderzoek geloven we dat stevia de gezondste en veiligste zoetstof op de markt is en daarom kiezen we ervoor om het in onze producten te gebruiken. In dit artikel laat ik je het bewijs zien dat ons tot deze beslissing heeft geleid.

Ik zal ook dieper ingaan op het onderzoek achter andere veelgebruikte zoetstoffen zoals sucralose, thaumatine en xylitol, zodat je kunt zien waarom we stevia blijven gebruiken in plaats van de rest.

Als je niet goed weet welke zoetstoffen je veilig kunt gebruiken en welke je beter kunt vermijden, hoop ik dat dit artikel je kan helpen!

Wat is Stevia?

Om te begrijpen waarom we stevia gebruiken in onze producten zoals PERFORM en MAGIC, moeten we eerst begrijpen wat stevia eigenlijk is.

In tegenstelling tot kunstmatige zoetstoffen zoals aspartaam en sucralose, die door de mens worden gemaakt, is stevia een kruid dat oorspronkelijk uit Zuid-Amerika komt. Eeuwenlang werd stevia traditioneel gebruikt als zoetstof en zelfs als kruidengeneesmiddel, en de laatste jaren begint het aan populariteit te winnen in de westerse wereld.

Stevia is van nature erg zoet en is tot 200 keer zoeter dan suiker, maar het bevat extreem weinig calorieën en verhoogt de bloedsuikerspiegel niet. Daarom is stevia snel een populair alternatief voor suiker geworden en is het nu te vinden in veel voedingsmiddelen en dranken.

Is Stevia gezond?

In een dubbelblind placebogecontroleerd onderzoek van 2 jaar ontdekten onderzoekers dat het consumeren van stevia hielp om de bloeddruk te verlagen bij patiënten die leden aan lichte hypertensie.¹

In een ander onderzoek, gepubliceerd in 2010, ontdekten onderzoekers dat het consumeren van stevia resulteerde in een lagere bloedsuikerspiegel na de maaltijd in vergelijking met suiker en de kunstmatige zoetstof aspartaam.²

Een derde onderzoek toonde aan dat stevia het potentieel heeft om de groei van borstkanker te verminderen, maar verder onderzoek is nodig om deze beweringen te valideren.³

Stevia is al meer dan 30 jaar onderworpen aan veiligheidstests in de EU, Noord-Amerika en Australië. Dit maakt het een van de meest uitgebreid bestudeerde zoetstoffen op de markt. Geen enkele onderzoeker heeft geloofwaardig bewijs kunnen vinden dat nadelige gezondheidseffecten van stevia consumptie bij mensen aantoont.

Er is een onderzoek op ratten dat aantoont dat overmatige steviaconsumptie DNA-mutatie kan veroorzaken. Dit gebeurde toen de darmbacteriën van de ratten verbindingen in stevia genaamd steviosiden transformeerden in een nieuwe verbinding genaamd steviol - die ook giftig is bij mensen.

Maar het blijkt dat toen de onderzoekers 'buitensporig' zeiden, ze het echt meenden. De ratten kregen hoeveelheden stevia te eten die voor mensen in een normaal dieet bijna onmogelijk zouden zijn.

Volgens het laatste onderzoek van de Wereldgezondheidsorganisatie veroorzaakt stevia geen bijwerkingen als het wordt geconsumeerd in hoeveelheden onder de 4 mg per kg lichaamsgewicht. Ik weeg 75KG, dus ik zou dagelijks 300mg stevia moeten consumeren om boven de bovengrens te zitten. Om dat getal in perspectief te zetten, het is ongeveer het equivalent van 28 van onze proteïneshakes.

Stevia lijkt ook geen negatieve invloed te hebben op onze darmbacteriën, wat zoals je verderop in dit artikel zult zien een gemeenschappelijk thema is bij veel andere zoetstoffen.

Al het bewijs dat momenteel beschikbaar is, toont aan dat stevia een volkomen veilige en gezonde zoetstof is. Daarom gebruiken we het in onze producten en raad ik het mensen aan als alternatief voor suiker.

Zoals met al onze ingrediënten beloven we open te staan voor nieuw onderzoek, dus als er iets naar buiten zou komen dat suggereert dat stevia op de een of andere manier ongezond is, zouden we het onmiddellijk vervangen in onze producten.

Nu we stevia hebben behandeld, laten we eens kijken naar de andere belangrijkste zoetstoffen op de markt, zodat je kunt begrijpen waarom we niet gebruiken.

Sucralose

Een van de meest gebruikte zoetstoffen op de markt op dit moment is sucralose. Sucralose is een stof die is afgeleid van suiker via een complex chemisch proces waarbij waterstof-zuurstofatomen in het molecuul worden vervangen door chlooratomen. Omdat het een chemische ingreep is, wordt sucralose beschouwd als een kunstmatige zoetstof.

Het onderzoek naar sucralose is momenteel gemengd, maar het is belangrijk om te weten dat veel van deze onderzoeken zijn gefinancierd door het bedrijf Splenda, de grootste producent van sucralose ter wereld. Je hoeft geen samenzweringstheoreticus te zijn om te suggereren dat deze onderzoeken mogelijk een positief resultaat opleveren om sucralose populairder te maken. Dit is een van de redenen waarom het gebruik van sucralose erg controversieel blijft.

Als het aankomt op gewichtsbehoud lijkt sucralose een betere optie dan suiker. De consumptie van sucralose lijkt weinig of geen effect te hebben op de bloedsuikerspiegel en de insulinespiegel.

Sucralose kan mensen met overgewicht ook helpen gewicht te verliezen als het gebruikt wordt als een directe vervanging voor suiker⁶ Dit is logisch omdat het niet dezelfde hoeveelheid calorieën bevat.

Recent onderzoek suggereert echter dat het consumeren van sucralose schadelijk kan zijn voor de gezondheid van onze darmen. Een onderzoek uit 2017 naar het microbioom toonde aan dat de consumptie van sucralose de nuttige bacteriën in de darmen met wel 50% verminderde. Bovendien ontdekten de onderzoekers dat 12 weken na het stoppen met het gebruik van sucralose de bacteriën niet waren hersteld.⁷ Gezien het enorme belang van een gezonde darm voor ons algehele welzijn is dit een van de belangrijkste redenen waarom ik adviseer om sucralose te vermijden.

Mijn grootste zorg over sucralose is het gebrek aan langetermijnonderzoek naar deze stof. Het is makkelijk om in een onderzoek van 12 weken geen veranderingen bij een patiënt waar te nemen, maar als je sucralose maanden of zelfs jaren zou gebruiken, kunnen de resultaten heel anders zijn.

De waarheid is dat het moeilijk is om te weten welke invloed een chemisch veranderde stof als sucralose op ons lichaam kan hebben, vooral als we bedenken dat het pas in 1976 voor het eerst werd ontdekt. Als je dit vergelijkt met iets als stevia dat al eeuwenlang wordt geconsumeerd, is het verstandig om voorzichtig te zijn.

Verdict: Mogelijk onveilig. Verder langetermijnonderzoek vereist.

Aspartaam

In tegenstelling tot andere zoetstoffen waar meer onderzoek voor nodig is, is aspartaam al een tijdje onderwerp van gesprek. En het bewijs is duidelijk dat je deze stof beter kunt vermijden.

Aspartaam wordt gemaakt door de aminozuren fenylalanine en asparaginezuur chemisch te combineren. Wanneer je lichaam aspartaam verwerkt, wordt een deel afgebroken tot methanol. Methanol is giftig wanneer het in grote hoeveelheden wordt geconsumeerd, maar kleinere hoeveelheden zijn ook een probleem wanneer het gecombineerd wordt met vrij methanol vanwege de verhoogde absorptie. Vrij methanol ontstaat wanneer aspartaam wordt verhit. Vrij methanol wordt door ons lichaam omgezet in formaldehyde, een bekende kankerverwekkende stof en neurotoxine.

Wetenschappers begonnen onderzoek te doen naar de mogelijke negatieve effecten van aspartaam toen mensen begonnen te klagen over hoofdpijn na consumptie. Sindsdien is het in verband gebracht met depressie, hersenaandoeningen en kanker en is het door de FDA geïdentificeerd als een bekende veroorzaker van epileptische aanvallen.

In een onderzoek op ratten ontwikkelden twaalf van de 320 ratten die aspartaam te eten kregen hersentumoren, terwijl geen van de controleratten tumoren ontwikkelden.⁸ Er wordt momenteel verder onderzoek gedaan op mensen, maar de mate waarin de proeven kunnen worden uitgevoerd is zeer beperkt vanwege ethische bezwaren. Daarom raden veel experts aan om uiterst voorzichtig te zijn met de consumptie van aspartaam.

Net als sucralose lijkt aspartaam ook een negatieve invloed te hebben op onze darmbacteriën. Volgens onderzoek aan de Ben-Gurion Universiteit in Israël en de Nanyang Technological University in Singapore werden bacteriën in het spijsverteringsstelsel giftig bij blootstelling aan doses aspartaam van slechts één mg/ml.

Met het huidige onderzoek dat wijst op de gevaren van aspartaamconsumptie raad ik sterk aan om deze zoetstof waar mogelijk te vermijden.

Uitspraak: Onveilig

Xylitol, sorbitol en erytritol

Vervolgens kijken we naar een categorie zoetstoffen die bekend staan als suikeralcoholen, die van nature voorkomen in een grote verscheidenheid aan fruit en groenten, maar recentelijk zijn geïsoleerd voor gebruik als commerciële zoetstof. Deze suikeralcoholen lijken veel veiliger te zijn dan kunstmatige zoetstoffen, maar kunnen bij gevoelige personen wel maagklachten veroorzaken.

Bekende voorbeelden van suikeralcoholen die gebruikt worden in voedingsproducten zijn xylitol, sorbitol en erythritol. Ze worden beschouwd als 'licht verteerbare koolhydraten' omdat ze gedeeltelijk worden opgenomen in de dunne darm door processen waarvoor weinig tot geen insuline nodig is. Hierdoor zijn ze een populaire zoetstofkeuze voor diabetici. Suikeralcoholen bevatten minder calorieën dan traditionele tafelsuiker met dezelfde hoeveelheid zoetheid.

De rest van de suikeralcohol die niet wordt geabsorbeerd, wordt doorgegeven aan de dikke darm waar het wordt gefermenteerd door onze darmbacteriën. Suikeralcoholen worden beschouwd als onderdeel van een groep voedingsmiddelen genaamd FODMAPS, die spijsverteringsproblemen kunnen veroorzaken bij gevoelige personen.

In tegenstelling tot kunstmatige zoetstoffen worden suikeralcoholen algemeen als veilig beschouwd. In een langdurig onderzoek bij mensen gebruikten 35 deelnemers twee jaar lang xylitol als hun primaire zoetstof, waarbij de hoeveelheid regelmatig boven de 100 g per dag uitkwam. Er werden geen nadelige effecten waargenomen, behalve GI ongemak (en deze symptomen verdwenen na verloop van tijd, vermoedelijk doordat de darmbacteriën zich aanpasten aan de suikeralcohol).¹⁰

Rekening houdend met het onderzoek dat op dit moment beschikbaar is, beschouw ik suikeralcoholen zoals xylitol, sorbitol en erythritol als veilig, mits je geen last hebt van een gevoelige spijsvertering. De reden dat we ze niet in onze producten gebruiken is dat veel van onze klanten een gevoelige maag hebben, dus het gebruik van een suikeralcohol zou ongemakkelijke bijwerkingen kunnen veroorzaken bij een groot percentage van de mensen die ze gebruiken.

Als je ervoor kiest om suikeralcoholen in je dieet te gebruiken, raad ik aan om met een kleine hoeveelheid te beginnen om te zien hoe je lichaam reageert. Van daaruit kun je de dosis langzaam verhogen om je darmbacteriën de tijd te geven zich aan te passen.

Verdict: Veilig, maar kan maagklachten veroorzaken bij gevoelige personen.

Thaumatine

Nu de vraag naar suikervrije zoetstoffen toeneemt, is er een nieuw ingrediënt dat aan populariteit begint te winnen. Het heet thaumatine, een eiwit dat wordt gewonnen uit de katemfe vrucht die oorspronkelijk uit West-Afrika komt.

Op het moment dat ik dit artikel schrijf, kan ik geen langetermijnstudies bij mensen vinden die duidelijk aantonen of thaumatine gezond of schadelijk is. Uit anekdotisch bewijs blijkt echter dat thaumatine al sinds minstens 1800 in West-Afrika wordt gebruikt. Dat gezegd hebbende, zou ik toch duidelijk verder onderzoek willen doen voordat we het gebruik van thaumatine in onze producten overwegen.

Wat me ook zorgen baart bij thaumatine zijn de regels rondom het gebruik ervan in de EU. Thaumatine is ongelooflijk zoet - ongeveer 2000 keer zo zoet als suiker - en wordt daarom in voedselbereidingen slechts in minuscule hoeveelheden gebruikt. Uit mijn onderzoek blijkt dat bijna alle thaumatine op de markt versneden is met een eenvoudige suiker zoals fructose, sucrose of maltodextrine. Maar volgens de EU-regelgeving hoeft een zoetstof maar 10% thaumatine te bevatten om als thaumatine op het etiket vermeld te worden - wat betekent dat tot 90% uit suiker kan bestaan! Als je dus thaumatine op een product ziet staan, is het hoogst onwaarschijnlijk dat het alleen om dit ingrediënt gaat.

Vanwege het gebrek aan onderzoek en de onbetrouwbaarheid van de levering, denk ik op dit moment niet dat thaumatine een geschikte zoetstof in onze producten zou zijn. Dat gezegd hebbende, blijf ik openstaan voor nieuw onderzoek en zou ik overwegen om het te gebruiken als bewezen is dat het veilig is en als er een betrouwbare levering van pure thaumatine is.

Conclusie: Verder onderzoek is nodig

Extract van monniksvrucht

Monniksvrucht-extract, ook wel bekend als Luo Han Guo, is een zoetstof die ik lekker vind.

Monniksvrucht komt oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië, waar het eeuwenlang is gebruikt als zoetstof en in de traditionele geneeskunde als remedie tegen hoesten, constipatie en diabetes. De zoetstof wordt gemaakt door de zaden en schil van de vrucht te verwijderen, de vrucht te pletten, het sap op te vangen en het vervolgens te drogen tot een geconcentreerd poeder. Dit maakt het ook een van de minst bewerkte zoetstoffen op de markt.

Hoewel de monniksvrucht zelf calorieën en koolhydraten bevat, is de geconcentreerde zoetstof zo zoet dat het wordt beschouwd als een calorievrije zoetstof. Er wordt geschat dat monniksvrucht ongeveer 250 tot 300 keer zo zoet is als suiker, dus er is maar een heel klein beetje monniksvrucht nodig om een zoete smaak te krijgen in voedingsmiddelen.

Studies hebben aangetoond dat monniksvrucht antioxiderende, ontstekingsremmende en zelfs kankerwerende eigenschappen heeft. ¹¹² Monniksvrucht kan ook gunstig zijn voor diabetici omdat het de bloedsuikerspiegel kan verlagen.¹³ In tegenstelling tot thaumatine kon ik veel geloofwaardig onderzoek vinden over monniksvrucht dat suggereert dat het veilig is, samen met het anekdotische bewijs dat het al honderden jaren in Zuidoost-Azië wordt geconsumeerd.

Wat is het nadeel, vraag je je af? Monniksvrucht moet nog worden goedgekeurd voor gebruik in de EU! Als er nieuwe ingrediënten op de markt komen, duurt het vrij lang voordat ze worden goedgekeurd door de regelgevende instanties van de EU die beslissen of een voedingsmiddel veilig is of niet. Natuurlijk zijn deze strenge veiligheidsmaatregelen een goede zaak, maar het betekent wel dat het nog wel even duurt voordat we monniksfruit hier in Europa in producten gebruikt zien worden. De ontwikkelingen zien er echter veelbelovend uit en het zou me niet verbazen als monniksfruit de komende jaren wordt goedgekeurd in de EU.

(Overigens is monniksfruit in 2010 goedgekeurd door de FDA en daarom duikt het steeds vaker op in voedingsmiddelen in de VS).

Monniksvrucht is een ingrediënt dat ik nauwlettend in de gaten houd en dat ik zou overwegen te gebruiken in producten zodra het volledig is goedgekeurd in de EU.

Verdict: Veilig, in afwachting van EU-goedkeuring

Kokossuiker en dadelsuiker

Oké, dus als de meeste suikervrije zoetstoffen niet op het menu staan vanwege veiligheidsredenen of regelgeving... moeten we dan zeker een suikeralternatief overwegen, zoals kokossuiker of dadelsuiker?

Ik vind deze zoetstoffen lekker en gebruik ze zelf ook af en toe. Kokossuiker heeft een lagere GI dan rietsuiker en dadelsuiker bevat een aantal essentiële mineralen zoals kalium en calcium. Als ze in kleine hoeveelheden worden geconsumeerd, zijn ze volkomen veilig voor een gezond individu. Maar ze verwerken in een proteïnepoeder heeft gewoon geen zin.

Dat komt omdat deze zoetstoffen veel minder zoet zijn dan stevia, dus je hebt een aanzienlijk grotere hoeveelheid nodig om dezelfde zoetheid te krijgen. Vergeet niet dat stevia ongeveer 200 keer zoeter is dan suiker. In theorie betekent dit dat je 200 keer de hoeveelheid nodig zou hebben als je kokossuiker of dadelsuiker zou gebruiken. Als gevolg daarvan zou je elke keer dat je een proteïneshake wilt extra suiker binnenkrijgen.

Als we kokossuiker zouden gebruiken in plaats van stevia, zou ons proteïnepoeder volgens mijn berekeningen 9 tot 12 gram suiker per portie bevatten. Voor iemand die meerdere porties van onze producten per dag gebruikt, zouden deze extra suikers al snel oplopen. Het gebruik van kokossuiker zou ook minder eiwit per schep betekenen, omdat de meer functionele ingrediënten plaats moeten maken voor meer suiker. Als gevolg daarvan zou je slechts ongeveer 17 gram eiwit per portie krijgen, tegenover de 25 gram die je krijgt in onze eigenlijke formule.

De hele reden waarom we stevia gebruiken is om een geconcentreerde zoetheid te leveren zonder extra suiker. Op deze manier krijg je geen toegevoegde suikers binnen wanneer je ons proteïnepoeder gebruikt, maar kun je nog steeds genieten van een heerlijk smakende proteïneshake.

We gebruiken wel kokossuiker in onze MAGIC producten, maar omdat de portiegrootte veel kleiner is, heb je lang niet zoveel nodig. Bovendien gaat het bij MAGIC minder om het bereiken van de perfecte macroratio en meer om het voor iedereen makkelijk maken van geweldige medicinale paddenstoelen.

Verdict: Veilig, maar niet geschikt voor eiwitpoeders

Stevia is de veiligste keuze

Met zoveel opties op de markt zijn we tegenwoordig meer dan ooit verwend met de keuze om ons eten en drinken te zoeten. Ik hoop dat dit artikel je meer inzicht heeft gegeven in de zoetstoffen, zodat je weloverwogen beslissingen kunt nemen over welke zoetstoffen je in je eigen dieet opneemt.

Op basis van het onderzoek dat momenteel beschikbaar is, ben ik er nog steeds van overtuigd dat stevia de gezondste en veiligste keuze is voor onze proteïnepoeders. Een beetje xylitol of erythritol kan voor de meeste mensen geen kwaad, en zoetstoffen zoals kokossuiker en dadelsuiker zijn prima met mate. Ik zal monniksvrucht ook goed in de gaten houden met het oog op toekomstige productontwikkeling.