pixel

B12 injecties: Zijn ze effectiever dan supplementen?

Een laag B12-tekort kan bloedarmoede, vermoeidheid en een heleboel andere dingen veroorzaken waardoor je je erg slecht voelt. In sommige gevallen kan een langdurig B12-tekort verantwoordelijk zijn voor blijvende neurologische en zenuwschade. Omdat B12 echter in onze lever wordt opgeslagen, kan het even duren voordat deze tekorten zichtbaar worden (Glass, 1959).

Hoe gezondheid en welzijn er voor jou ook uitzien, het is belangrijk om ervoor te zorgen dat je lichaam voedingsstoffen van hoge kwaliteit in de juiste hoeveelheden binnenkrijgt, ongeacht dieetbeperkingen, levensstijl of andere factoren. B12 is daarop geen uitzondering. Voor sommige mensen is de beste manier om dit te bereiken het gebruik van een oraal B12 supplement; voor anderen is het door regelmatig B12 injecties te nemen.

Dit artikel onderzoekt de verschillende soorten B12-supplementen, waarom de ene de voorkeur zou kunnen hebben boven de andere en of er extra voordelen of risico's zijn afhankelijk van die keuze. We kijken ook naar de verschillende soorten B12 die je vindt in supplementen en injecties, zodat je weet waar je op moet letten als je de juiste voor jou kiest. 

Er zijn verschillende soorten B12?

Er zijn vier verschillende soorten B12, waarvan sommige biobeschikbaarder en actiever zijn dan andere! Dit helpt ook om te bepalen in welk soort supplement je ze vindt. 

Cyanocobalamine: Dit is een synthetische vorm van B12, die het lichaam moet omzetten in de volgende twee vormen voordat het gebruikt kan worden. Door zijn synthetische aard is het de meest kosteneffectieve vorm van B12, waardoor het het meest in supplementen te vinden is. Vanwege de synthetische aard is het echter ook de minst biologisch beschikbare en actieve vorm (Hunt, Harrington en Robinson, 2014).

Methylcobalamine: De eerste van onze niet-synthetische vormen van B12 is methylcobalamine, een natuurlijk co-enzym. Het is de meest biobeschikbare vorm van B12 en ook de meest actieve, die voornamelijk werkzaam is in onze hersenen, zenuwstelsel en lever (Lindstrand, 1964)..

Adenosylcobalamine: Een ander natuurlijk co-enzym, adenosylcobalamine, werkt samen met methylcobalamine om te voorzien in het grootste deel van de lichaamsbehoefte aan B12. Adensylcobalamine is ook van vitaal belang bij de aanmaak en het onderhoud van de myelineschede, die zenuwcellen en je hersenen beschermt, wat methylcobalamine niet kan bereiken (Thakkar en Billa, 2014).

Hydroxocobalamine: Hydroxocobalamine wordt van nature geproduceerd door bacteriën in het spijsverteringskanaal wanneer voedsel wordt afgebroken en omgezet in methylcobalamine en adenosylcobalamine. Deze vorm van B12 wordt meestal gebruikt om ernstige of langdurige tekorten te behandelen. Als een supplement hydroxocobalamine bevat als de enige vorm van B12 bevat, is het waarschijnlijk voorgeschreven. Deze vorm van B12 komt het meest voor in voorgeschreven injecties, hoewel je het ook kunt vinden in andere orale supplementen met een hoge sterkte.

Welke factoren beïnvloeden de absorptie? 

Er zijn veel factoren die invloed kunnen hebben op de manier waarop het menselijk lichaam voedingsstoffen opneemt en B12 is geen uitzondering. Sommige van deze factoren zijn het resultaat van operaties, genetische factoren of chronische aandoeningen die hogere niveaus van B12 kunnen vereisen om ervoor te zorgen dat er genoeg wordt opgenomen door het lichaam. 

Vroeger konden we B12 in groenten krijgen omdat het in de grond aanwezig was, maar landbouwpraktijken hebben het niveau van B12 in onze grond zodanig verlaagd dat het bijna niet meer bestaat. Mensen die dierlijke producten eten kunnen nog steeds B12 binnenkrijgen via hun voeding, maar het is moeilijker voor vegetariërs en veganisten. Er wordt aangenomen dat tot 90% van de veganisten en vegetariërs een tekort aan B12 hebben (R, Se en T, 2014) en daarom wordt aanbevolen dat ze supplementen gebruiken om hun gezondheid te blijven waarborgen.

Maar tekorten hebben niet alleen effect op veganisten en vegetariërs. Zelfs mensen die hun B12 uit dierlijke producten halen, kunnen moeite hebben om B12 op te nemen. Dit komt door een gebrek aan intrinsieke factor. Intrinsieke factor is een eiwit dat essentieel is voor de opname van B12. In tegenstelling tot veel andere vitamines die direct in de bloedbaan kunnen worden opgenomen, is B12 afhankelijk van binding met een eiwit dat intrinsieke factor heet. Mensen die niet genoeg van dit eiwit produceren, hebben meer kans op een B12-tekort. (Dali-Youcef en Andrès, 2009)

Andere mensen die risico lopen zijn mensen die een darmoperatie hebben ondergaan of die chronische aandoeningen hebben die de darmen aantastenzoals de ziekte van Crohn of coeliakie (Dahele en Ghosh, 2001).

Wat doet een injectie wat een oraal supplement niet doet?

Studies hebben aangetoond dat regelmatige orale suppletie net zo effectief is als B12 injecties (Masucci en Goeree, 2013). Injecties worden meestal gegeven in de vorm van hydroxocobalamine of cyanocobalamine in zeer hoge doses. Ze zijn zeer effectief in het snel verhogen van de B12-niveaus in ons bloed, wat kan helpen om een tekort om te keren en na verloop van tijd een verder tekort kan voorkomen. 

Deze moeten echter wel worden voorgeschreven en toegediend door een professional in de gezondheidszorg en worden eerder gegeven aan mensen met levenslange aandoeningen die van invloed zijn op hun vermogen om B12 op te nemen of die een hoger risico lopen op een constant tekort. Ze worden meestal overwogen als laatste redmiddel voor consistente suppletie als orale methoden niet effectief blijken om een tekort tegen te gaan. 

In het kort is het verschil tussen orale suppletie en injectie dat een injectie een hogere dosis B12 geeft met regelmatige tussenpozen, terwijl orale supplementen een lagere dosering hebben en elke dag ingenomen kunnen worden. B12 heeft een zeer lage toxiciteit, dus grote hoeveelheden worden niet als gevaarlijk beschouwd. Als je je supplement bijvoorbeeld per ongeluk twee keer op een dag inneemt, zal je lichaam uitscheiden wat niet gebruikt wordt of opgeslagen moet worden.

Kan ik dan gewoon supplementen gebruiken? 

Absoluut! Als je net als ik B12 supplementen wilt gebruiken om een tekort te voorkomen, maar je bent niet in een positie waarin injecties nodig zijn, dan kun je een oraal supplement gebruiken met veel effect! Hier zijn een paar tips om een goed B12 supplement te kiezen: 

Zoek een supplement dat methylcobalamine bevat: aangezien dit een natuurlijk voorkomende vorm van B12 is, kan het gemakkelijker worden opgenomen dan een synthetische vorm die niet zo gemakkelijk door het lichaam wordt herkend.

Zoek een supplement in vloeibare vorm: Deze worden veel gemakkelijker door het lichaam opgenomen en kunnen veel sneller aan het werk gaan. Zorg er echter ook voor dat dit soort supplementen geen kunstmatige ingrediënten bevatten en volledig natuurlijk zijn.

Zoek een supplement met een functionele dosis: De meeste doses in B12 supplementen liggen tussen de 500 en 5000 microgram en geven je voldoende B12. Degenen die injecties voorgeschreven krijgen van hun arts hebben deze waarschijnlijk maar eens in de paar maanden nodig in een erg hoge dosering die niet bedoeld is om wekelijks of dagelijks te gebruiken.

Vivo Life's vloeibare B12 supplement op plantaardige basis voldoet aan al deze eisen! Het bevat 500 mcg per portie van de drie meest actieve vormen van vitamine B12: Methylcobalamine, Adenosylcobalamine en Hydroxocobalamine. De vloeibare vorm helpt de actieve ingrediënten het spijsverteringsstelsel te omzeilen voor optimale absorptie en maximale werkzaamheid, waardoor je de B12 krijgt die je lichaam nodig heeft om een reeks fysieke en psychologische functies in het lichaam te ondersteunen.

Bronnen: 

Masucci, L. en Goeree, R. (2013). Vitamine B12 intramusculaire injecties versus orale supplementen: een budgetimpactanalyse. Ontario health technology assessment series, [online] 13(24), pp.1-24. Beschikbaar op: https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3874775/ [geraadpleegd op 16 aug. 2022].

Glass, G.B.J. (1959). Depositie en opslag van vitamine B12 in de normale en zieke lever. Gastroenterology, [online] 36(2), pp.180-190; discussion 190-192. Beschikbaar op: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/13620030/ [Accessed 16 Aug. 2022].

R, P., Se, L. en T, B. (2014). The Prevalence of Cobalamin Deficiency Among Vegetarians Assessed by Serum Vitamin B12: Een literatuuroverzicht. [online] European journal of clinical nutrition. Beschikbaar op: https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/24667752/.

Dali-Youcef, N. en Andrès, E. (2009). Een update over cobalaminetekort bij volwassenen. QJM: An International Journal of Medicine, [online] 102(1), pp.17-28. doi:10.1093/qjmed/hcn138.

Dahele, A. en Ghosh, S. (2001). Vitamine B12-tekort bij onbehandelde coeliakie. American Journal of Gastroenterology, 96(3), pp.745-750. doi:10.1111/j.1572-0241.2001.03616.x.

Hunt, A., Harrington, D. en Robinson, S. (2014). Vitamine B12-tekort. BMJ, [online] 349(sep04 1), pp.g5226-g5226. doi:10.1136/bmj.g5226.

Lindstrand, K. (1964). Isolation of Methylcobalamin from Natural Source Material. Nature, [online] 204(4954), pp.188-189. doi:10.1038/204188a0.

Thakkar, K. en Billa, G. (2014). Behandeling van vitamine B12-tekort-Methylcobalamine? Cyancobalamine? Hydroxocobalamine?- de verwarring ophelderen. European Journal of Clinical Nutrition, 69(1), pp.1-2. doi:10.1038/ejcn.2014.165.