Het gezicht van depressie

Laat ik dit artikel beginnen met je een eenvoudige vraag te stellen: kijk naar deze foto's: Wie denk je dat lijdt aan depressie?

De afbeelding links ben ik die op het punt staat op vakantie te gaan, de afbeelding rechts is een van de eerste afbeeldingen die opdook toen ik Googlede op 'hoe ziet een depressie eruit', en daarin ligt een van de grootste uitdagingen waar we voor staan bij het wegnemen van barrières voor psychische aandoeningen - depressie heeft geen 'gezicht', het is niet met het blote oog te zien, het omvat elk ras, religie, klasse, leeftijd en geslacht en is voor iedereen uniek.

Depressie is geen keuze en treft niet alleen mensen die een levensveranderende gebeurtenis hebben meegemaakt; het kan iedereen treffen, op elk moment in hun leven en met één op de zes volwassenen in het Verenigd Koninkrijk die aan depressie lijdt, komt het steeds vaker voor.

Hoe ik dit weet? - Nou, ik kreeg 10 jaar geleden de diagnose ernstige depressie en 10 jaar later is het nog steeds een deel van wie ik ben. Ik heb goede en slechte dagen (en soms heb ik afschuwelijke dagen, maar die worden zeldzamer of ik kan er beter mee omgaan). Ik hoop dat door het delen van mijn verhaal anderen het gevoel krijgen dat het acceptabel is om vrijuit over depressie te praten en dat het degenen die in stilte lijden het vertrouwen geeft om te praten en te zien dat depressie je niet hoeft te definiëren, bezitten of hinderen.

Laat ik beginnen met te zeggen dat mijn leven op papier perfect is: een zeer gelukkige opvoeding, een liefdevolle en enorm hechte familie, een (supergeile) altijd geduldige echtgenoot, gezond, een succesvolle carrière en een prachtig huis (compleet met onze prachtige viervoeter Rolo ). En toch blijft er een zware wolk boven mijn hoofd hangen. Op sommige dagen ben ik superparanoïde en maak ik me zorgen over wat mensen van me denken of dat ze me veroordelen, op andere dagen kan ik gewoon niet uit bed komen - mijn lichaam is ofwel te zwaar van het gewicht van de wolk of ik heb het grootste deel van de nacht klaarwakker gelegen en allerlei dingen steeds opnieuw afgespeeld.

10 jaar geleden had ik een soort mentale inzinking, hoewel ik dat toen nog niet wist. Ik was voor de derde keer die maand bij de dokter om uit te leggen waarom ik me niet 'goed' voelde - hoe zou je anders chronische vermoeidheid, de hele tijd huilen, een laag humeur, nul energie, geïrriteerdheid, superdefensief, onverklaarbare pijnen en pijn en in het algemeen geen zin om met een mens van welke aard dan ook te praten kunnen beschrijven? (wat voor mij heel vreemd is, ik ben van nature een sterk, sprankelend en positief persoon). De huisarts stelde me wat algemene vragen en vroeg me daarna om een vragenlijst in te vullen, de vragen sloegen nergens op en ik dacht dat ik weer eens werd afgescheept.

Het bleek dat deze vragen de rest van mijn leven zouden bepalen.

Mijn huisarts legde uit dat hij dacht dat ik een depressie had en we begonnen te praten - de volgende 15 minuten waren een enorme opluchting en een emotionele uitbarsting, ik had zoveel opgekropt en had geen idee wat de drijfveer was achter deze emoties en donkere gedachten die ik al zo lang had.

Behandeling is heel persoonlijk en sommige dingen werken voor sommigen wel en voor anderen niet. Ik heb CGT (Cognitieve Gedragstherapie) geprobeerd maar ik kon me er niet in vinden. Een mix van regelmatige lichaamsbeweging, praattherapie, medicatie, goed eten, een ongelooflijk ondersteunende familie en lezen lijkt voor mij het beste te werken (net als het stoppen met roken 5 jaar geleden - dit was het beste wat ik ooit heb gedaan!)

Dus nu ben ik 10 jaar verder, mijn ziekte heeft me niet gedefinieerd - ik weigerde gewoon om het toe te laten, maar ik moet accepteren dat het een deel van me is. Het is gewoon een chemische onbalans in de hersenen waar ik geen controle over heb, maar ik kan wel bepalen hoe ik ermee omga.

Werken kan soms uitdagend zijn, ik ben altijd al een ambitieuze doorzetter geweest die al op jonge leeftijd de duizelingwekkende hoogten van de carrièreladder beklom. Maar als je zo'n goede reputatie hebt, kan het moeilijk zijn om die waar te maken als er donkere dagen aanbreken; ik heb twee uur geslapen, ben uitgeput en moet mijn beste beentje voorzetten bij het geven van een presentatie of ik heb een emotionele dag en alles kan tranen doen opwellen of een emotionele reactie oproepen.

Net zo erg zijn de dagen waarop ik nul zelfvertrouwen heb en overanalyseer wat anderen zeggen of doen omdat ik me zorgen maak over wat ze van me denken, het is bijna paranoia - dat zijn de moeilijke dagen, dat zijn de momenten waarop ik gewoon moet accepteren en doorzetten omdat het morgen beter zal zijn. Gelukkig is dit niet iets dagelijks, maar als het gebeurt, is het alsof er een vrachtwagen met 100 km/u op me afkomt. De angst om te falen is altijd aanwezig.

Het is een hele reis geweest, vooral voor mijn man en familie. Leven met iemand die depressief is, is niet gemakkelijk, het is zelfs ronduit hard werken. Bedrijven en artsen nemen het nu serieus en beseffen dat het begrepen en met respect behandeld moet worden. Geestelijke gezondheid is niet langer een taboe en wordt algemeen geaccepteerd, maar er kan en moet meer worden gedaan om mensen te ondersteunen die leven met of omgaan met iemand die een depressie heeft. Het is moeilijk te begrijpen als je het niet hebt en de constante stemmingswisselingen kunnen echt een uitdaging zijn als je niet weet hoe je ermee om moet gaan. Gelukkig heb ik geluk: mijn familie, vrienden, werk en man hebben allemaal de tijd genomen om meer te leren over depressie en begrijpen hoe ze me kunnen steunen.

Dus, mijn laatste woorden aan jullie: depressie is niet iets om je voor te schamen. Het is een ziekte, net als Astma. Aan degenen die in stilte lijden - voel dat je je mond open kunt doen en onthoud dat je nooit alleen bent en dat er altijd licht is aan het einde van de tunnel.

Dus - het gezicht van depressie? Nou, het kan "helder en sprankelend", "sterk en ambitieus" of ronduit vreselijk zijn, maar hoe dan ook heb ik enorm veel om dankbaar voor te zijn en heb ik een mooie toekomst voor me.

Hier vind je een aantal nuttige links en enkele van mijn favoriete artikelen:

http://shareably.co/30-photos-of-faces-of-depression/

http://www.huffingtonpost.co.uk/jaki-jelley/living-with-someone-who-h_b_14663322.html

https://www.theguardian.com/lifeandstyle/2017/feb/25/how-to-cope-with-a-depressed-partner

http://www.health.com/health/gallery/0,,20526304,00.html

https://www.healthline.com/health/depression/best-blogs-of-the-year#4

http://www.nhs.uk/Conditions/Depression/Pages/Symptoms.aspx