Lessen van een avocadobadkamersuite

Als kind vond ik het moeilijk om veranderingen te accepteren. Om het verhaal te vertellen, wijs ik je graag in de richting van mijn avocadobadkamer.

Als je bent opgegroeid met ouders uit de jaren 70, dan behoeft de badkamer die ik nu ga beschrijven geen introductie. Niets was iconischer in een arbeidersgezin dan de groene tegels van vloer tot plafond, de groene badkuip, de groene wastafel en het groene toilet die je begroetten telkens als je aan de roep van de natuur gehoor gaf.

De eerste zeven jaar van mijn leven baadde ik in het groene bad en waste ik het vuil van mijn vingernagels boven de groene wastafel. Elke ochtend voelde ik de kilte van de groene toiletbril onder mijn wangen, terwijl ik mijn voeten op het vertrouwde groene voetenbankje zette. Als het op badkamerwerkzaamheden aankwam, was de avocadopakking alles wat ik kende.

Tot ik op een dag te horen kreeg dat hij werd vervangen. En ik kon het niet aan.

Ik herinner me nog levendig het gevoel van paniek dat door mijn lichaam gierde bij de gedachte dat mijn geliefde avocadopakket van de badkamermuren zou worden gerukt. In mijn ogen was dit een kamer met zoveel meer dan alleen maar porselein. Dit was een kamer met een eigen persoonlijkheid.

In mijn wanhoop dreigde ik weg te lopen. Ik zwoer dat ik nooit meer naar de wc zou gaan zolang ik leefde. Ik ging zelfs in hongerstaking, die ongeveer 35 minuten duurde tot de verleiding van Nutella op toast te onweerstaanbaar werd om te weerstaan.

Onnodig te zeggen dat mijn protesten aan dovemansoren gericht waren. Eén voor één werden onze felgroene armaturen en fittingen vervangen door glanzend nieuwe witte. En ik zal je een geheim verklappen...

Uiteindelijk leerde ik net zoveel van mijn nieuwe badkamer te houden als van de avocado suite.

Waarom vond ik de gedachte aan deze verandering dan zo moeilijk? Het was gewoon een badkamer. Maar door de ogen van een kind vertegenwoordigde het veiligheid, comfort en de vertrouwdheid van alles wat ik ooit gekend had.

Als mens is weerstand tegen verandering een beschermingsmechanisme dat diep in ons is ingebakken om ons veilig te houden. Onze overdenkende, overanalyserende voorhoofdskwab is van nature tegen verandering; omdat verandering onzekerheid betekent en onzekerheid gevaar.

Bekijk het eens vanuit evolutionair perspectief. Als je voortdurend op zoek zou zijn naar nieuwe plaatsen en nieuwe ervaringen, zou je waarschijnlijk in het territorium van een rivaliserende stam terechtkomen, of vergiftigd worden door de vreemde smaak van een nooit eerder geziene vrucht.

Maar maak je even los van het denken en je zult zien dat alles in het bekende universum in een constante staat van verandering is. Bomen laten hun bladeren vallen in de herfst en bloeien weer in de lente. Water reist van damp naar wolk naar regen naar ijs naar weer water. Hele planeten draaien om hun as en draaien rond hun centrale zon, zonder ooit te stoppen om te denken: "Het bevalt me hier. Misschien blijf ik wel een tijdje."

Zelfs de moleculen van huid en botten die jij identificeert als 'jij' waren ooit iets anders. Elk atoom waaruit je bestaat was ooit deel van een berg of een bos of sterrenstof of een appel. Het fictieve personage dat zich voordoet als 'jij' is uiteindelijk een steeds veranderende samensmelting van 'niet-jou' elementen.

En hier ontdekken we de paradox: het enige constante in het hele bekende universum is de verandering zelf.

In de wereld van vandaag lijkt het alsof veranderingen sneller gaan dan ooit. Als iemand die ooit tranen vergoot om een avocadobadkamer, weet ik beter dan de meesten hoe overweldigend dit kan voelen.

Maar wat voor zin heeft het om bang te zijn voor verandering, als onze essentie zelf verandering is? We zijn, letterlijk, gebouwd om te veranderen. Het is het enige dat we kunnen.

Dus dan rest ons geen andere keuze dan ons volledig over te geven; ons open te stellen voor de magie en het mysterie van ons bestaan, voor het weten en niet-weten dat elk moment dat we tegenkomen nooit meer hetzelfde zal zijn.

En terwijl we dat doen, realiseren we ons dat verandering altijd al iets uitzonderlijk moois was.

De volgende keer dat die verandering ongemakkelijk aanvoelt, bedenk dan dat het net zo goed een deel van jou is als de benen waarop je staat. Je kunt je hele leven in paniek blijven elke keer als je onder je middel kijkt. Of je kunt leren dansen.

Spreek je snel,

Josh

Vivo Leven

P.S - de badkamer zag er ongeveer zo uit...