Health shaming: kunnen we hier nu al mee stoppen?

Mensen, jullie zijn zo dom.

Net wanneer je soortgenoten iets goeds op het spoor lijken te zijn, waarom voel je dan de behoefte om het in hun gezicht terug te gooien?

Waarom voel je de behoefte om andermans persoonlijke beslissingen te beoordelen, te becommentariëren en te bekritiseren - zoals het voedsel dat ze eten - als die beslissingen absoluut geen invloed hebben op jouw leven?

In 2016 is het moeilijker dan ooit om iets te doen zonder ervoor veroordeeld te worden. En nu lijkt het alsof we niet eens voor onze eigen gezondheid kunnen zorgen zonder dat iemand ons vertelt dat we een slecht mens zijn.

Dat klopt, mensen. Waar "fat shaming" en "body shaming" veel besproken en (terecht) veel verguisd worden, hebben we nu te maken met een nieuwere (en mogelijk net zo gevaarlijke) kwestie.

Het is tijd om te praten over het probleem dat niemand anders wil bespreken. Het is tijd om te praten over "health shaming".

Wat is het probleem met gezond eten?

Ik weet niet precies hoe het allemaal begonnen is, maar er is een groep mensen die steeds gulziger wordt en de spot drijft met iedereen die meer wil bewegen, gluten wil vermijden of zelfs af en toe een groene smoothie wil drinken.

Wat ik wil weten is, wat is het probleem? En waarom kan het je eigenlijk zoveel schelen?

Misschien heb je eerder dit jaar wel de BBC-documentaire "Clean Eating's Dirty Secrets" gezien. In deze uitzending viel YouTube-blogger Grace Victory wreed een aantal van onze meest succesvolle en invloedrijke wellnessbloggers aan, waaronder Natasha Corsett, Madeleine Shaw en Deliciously Ella, door hen te beschuldigen van het promoten van 'fad diëten met potentieel gevaarlijke gevolgen'.

Wat ze echter niet erkende, zijn de miljoenen levens die deze inspirerende vrouwen hebben veranderd door gezond eten leuk, lekker en makkelijk te begrijpen te maken.

En ik weet niet of ik iets mis, maar wanneer heeft het eten van meer groenten en het verminderen van suiker ooit "gevaarlijke gevolgen" gehad?

Sinds deze documentaire heb ik talloze artikelen uit de reguliere media voorbij zien komen die precies hetzelfde patroon volgen.

Als we nu trots zijn op onze gezondere levensstijl en anderen aanmoedigen hetzelfde te doen, worden we ervan beschuldigd dat we pretentieuze wellnessstrijders zijn die een nationale epidemie van eetstoornissen aanwakkeren. Het is idioot en het moet stoppen.

Is goed voor je lichaam zorgen en prioriteit geven aan je gezondheid echt het criterium voor een eetstoornis? Of is het herhaaldelijk tegen iemand zeggen dat hij of zij een eetstoornis heeft waarschijnlijker dat dit resulteert in een daadwerkelijke eetstoornis als resultaat?

Een aantal van de sterkste mensen die ik ken hebben gezondheid en fitness gebruikt als een manier om UIT hun eetstoornis te komen. Het eten van een overvloed aan hele, onbewerkte voedingsmiddelen en het niet hoeven bijhouden van calorieën en macro's heeft hen de vrijheid gegeven om weer van eten te genieten zonder het gevoel te hebben dat het hen beheerst.

En is dat niet waar het bij gezond eten om draait?

Jouw dieet is JOUW keuze

Voor het geval je het vergeten was: je hoeft je NOOIT te schamen om gezond te eten, net zoals je je nooit hoeft te schamen om jezelf te verwennen of een 'minder dan perfecte' voedingskeuze te maken.

Je hoeft je manier van eten aan niemand te verantwoorden. Of je dieet nu bestaat uit boerenkool salades en acai bowls of pop taartjes en pizza, het eten dat je kiest is een zeer persoonlijke beslissing. En als je positieve veranderingen aanbrengt in je gezondheid door het voedsel dat je eet, waarom zou je dat dan niet uitdragen? Waarom niet de tijd nemen om het je vrienden en familie te leren, zodat zij ook de voordelen kunnen voelen?

Ik durf te wedden dat als de journalisten die deze gezondheidsschandalige artikelen schrijven zo'n scheldkanonnade zouden houden tegen de bevolking met overgewicht, ze op staande voet ontslagen zouden worden. Dus, meneer de journalist van de Daily Mail, wat geeft u het recht om zo veroordelend te zijn als het gaat om iedereen die actief probeert zijn gezondheid te verbeteren?

Wat geeft jou het recht om te oordelen over iemand die zich lekkerder in zijn vel wil voelen, zijn levenskwaliteit wil verbeteren of er zelfs (schokkend) naakt beter uit wil zien?

Is het omdat je een sterke objectivering hebt van iedereen die egoïstisch genoeg is om zijn eigen gezondheid in de weg te laten staan van de belangrijkere dingen in het leven? Je weet wel, zoals proberen kolomruimte te vullen voor een roddelblad? Of is het gewoon omdat je niet de wilskracht hebt om het zelf te doen?

Hier is iets dat misschien als een verrassing komt voor de anti-'clean-eating' brigade. Bij eten zoals ik eet komt absoluut geen 'wilskracht' kijken.

Dit is geen Jedi mind trick of een diepe psychologische doorbraak. Ik hou gewoon van de smaak van natuurlijk, plantaardig voedsel en de manier waarop ik me erbij voel.

Ik honger mezelf niet uit en ik heb nooit het gevoel dat ik tekort kom of honger heb. Ik hou van lekker eten en veel ervan. Ik ga regelmatig uit eten en 'trakteer' mezelf op het lekkerste wat er op het menu staat, maar ik voel me daar nooit schuldig over. Ik eet geen gluten, want als ik dat doe, voelt het alsof ik de komende 12 uur een trap in mijn maag heb gekregen. Waarom moet ik 'slagen' voor een coeliakietest om in aanmerking te komen voor glutenvermijding?

Moet ik gluten blijven eten en alles negeren wat mijn lichaam me vertelt, alleen maar omdat een journalist zonder kwalificaties op het gebied van voeding me vertelt dat glutengevoeligheid zonder coeliakie niet bestaat?

Ik drink ook geen alcohol. Volgens de maatschappij maakt me dat ontzettend saai gezelschap. Toch ben ik nog steeds de eerste op de dansvloer op elke bruiloft, verjaardag of Bar Mitzvah*.

(*Ik ben eigenlijk nog nooit naar een Bar Mitzvah geweest, maar als je er binnenkort een organiseert, stuur me dan een uitnodiging en ik zal je mijn beste moves laten zien).

Maken deze 'gezonde' keuzes mij een beter mens? Natuurlijk niet! Dit is de manier waarop ik eet omdat ik ervan geniet en omdat ik me er goed bij voel, niet omdat ik het moraal hoog wil houden.

Het eten dat je eet betekent niets voor mij. Ik wil je als persoon leren kennen, ik wil naar je verhalen luisteren, ik wil om je grappen lachen. Je dieetvoorkeuren hebben geen invloed op onze relatie, noch vormen ze jou als persoon. Dus kunnen we alsjeblieft beginnen met mensen minder te beoordelen op het voedsel dat in hun mond gaat en meer op de woorden die eruit komen?

Een voorbehoud voor schoon eten

Voordat ik dit afrond, wil ik tot slot nog zeggen dat ik denk dat de term 'schoon eten' voor niemand goed is en geschrapt moet worden.

Het categoriseren van voedingsmiddelen als 'schoon' impliceert in wezen dat andere 'vies' zijn - waardoor er een stigma aan bepaalde voedingsmiddelen wordt gehangen en gevoelens van schuld en schaamte worden opgeroepen wanneer ze worden gegeten. Dit helpt niet en is ook niet gezond.

Onthoud dat gezond eten niet alleen gaat over het voedsel dat je eet, maar ook over je relatie met dat voedsel. Het gaat erom dat je naar je lichaam luistert, het verstandig voedt, maar ook de vrijheid hebt om jezelf af en toe te verwennen zonder dat je er spijt van krijgt.

De manier waarop je eet, drinkt en beweegt heeft alleen invloed op jou. Niemand anders.

Dus wees gezond, wees gelukkig en bied niemand je excuses aan. Vrede,

Josh